Česky
English
Cieszyński tabor składał się z czterech wagonów silnikowych wykonanych przez firmę Ringhoffer z Pragi (nr seryjne 77 793 - 77 796). Tory tramwajowe, zajezdnię i elektrownię wybudowała firma AEG z Wiednia. Firma ta dostarczyła też urządzeń elektrycznych wagonów.
Ten sam typ wagonów dostarczono także do Ústí nad Labem
Każdy wagon miał 7880 mm długości, 2100 mm szerokości i 3240 mm wysokości. Rozstaw osi wynosił 1000 mm. Wóz ważył 10800 kg.
Skrzynia wagonu była drewniana, do połowy wykończona blachą. Wnętrze wyłożone było lakierowanym drewnem. Okna otwierało się poprzez wsunięcie do dołu. Prócz tego zastosowano także kratki wentylacyjne powyżej okien. Przedział pasażerski był oddzielony od motorniczego odsuwanymi drzwiami. Wewnątrz ustawiono dwa rzędy miejsc siedzących - z jednej strony podwójne, z drugiej pojedyncze. Każdy wagon posiadał 18 miejsc do siedzenia oraz 13 do stania.
Na osiach pod wagonem zainstalowano 2 silniki elektryczne firmy AEG - każdy o mocy 22 kW. Zasilanie zapewniał odbierak lirowy.
Oświetlenie składało się z reflektora na dachu, głównego reflektora na przodzie wozu oraz oświetlenia wewnętrznego.
Tabliczki z oznaczeniem kierunku jazdy (tekst niemiecki - Bielitzer-Strasse i Bahnhof) umieszczono na przodzie wozu oraz w oknach.
Jednorazowo na linii znajdowały się 3 wozy, czwarty rezerwowy czekał w zajezdni. Wozy jeździły co 10-12 minut, czas jazdy w jedną stronę wynosił 12 minut.
Wagony pomalowane były początkowo na biało-czerwono. Umieszczono na nich także herb miasta Cieszyna. Po I wojnie światowej zmieniono kolor na ciemnozielony i zlikwidowano niemieckojęzyczne tabliczki (nie zastosowano żadnych ze względu na spory co do języka).
Po przybyciu do Łodzi wagony poddane zostały przebudowie. Przednie pomosty zostały zabudowane i skonstruowane od nowa, zaokrąglono przednie burty i przesunięto otwory drzwiowe, założono przesuwne drzwi, podzielono środkowe okna oraz wymieniono odbierak lirowy na pantograf. Wagony uzyskały też nowe malowanie.
W okresie okupacji wagony zostały przemalowane. Zamontowano także nowe lampy dachowe oraz kierunkowskazy.
Po zakończeniu wojny wagony znów przemalowano oraz zlikwidowano przedłużane stopnie oraz uchwyty na przednich burtach. Wprowadzono także dodatkowe gniazda elektryczne z przodu wozu.
Na początek artykułu ↑
Ten sam typ wagonów dostarczono także do Ústí nad Labem
Miasto Ústí nad Labem (pol. Uście nad Łabą, niem. Aussig an der Elbe) leżące w północno-zachodnich Czechach, zakupiło w zakładach Ringhoffera w Pradze niemal identyczny z cieszyńskim model tramwaju. 6 wagonów zostało wyprodukowanych w roku 1909 i różniły się od cieszyńskich zamontowanym silnikiem (2x25 kW) oraz szczegółami budowy skrzyni wozu. Do ruchu liniowego wprowadzono je w Uściu w roku 1909 (nr 21-24) oraz 1912 (nr 25 i 26). Podczas eksploatacji poddawane były rozmaitym przebudowom: w latach 1933-1937 wymieniono odbieraki lirowe na pantografy, a pod koniec lat 40. XX w. wprowadzono zabudowane pomosty. Eksploatację ostatniego wozu (nr 21) zakończono w roku 1965.
Historia tramwajów w Ústí nad Labem (Petr Ježek).
Wagony nr 23 i 25 w Uściu. Pierwszy posiada reklamy na burtach.
(obecnie Republika Czeska).Historia tramwajów w Ústí nad Labem (Petr Ježek).
Wagony nr 23 i 25 w Uściu. Pierwszy posiada reklamy na burtach.
Każdy wagon miał 7880 mm długości, 2100 mm szerokości i 3240 mm wysokości. Rozstaw osi wynosił 1000 mm. Wóz ważył 10800 kg.
Skrzynia wagonu była drewniana, do połowy wykończona blachą. Wnętrze wyłożone było lakierowanym drewnem. Okna otwierało się poprzez wsunięcie do dołu. Prócz tego zastosowano także kratki wentylacyjne powyżej okien. Przedział pasażerski był oddzielony od motorniczego odsuwanymi drzwiami. Wewnątrz ustawiono dwa rzędy miejsc siedzących - z jednej strony podwójne, z drugiej pojedyncze. Każdy wagon posiadał 18 miejsc do siedzenia oraz 13 do stania.
Na osiach pod wagonem zainstalowano 2 silniki elektryczne firmy AEG - każdy o mocy 22 kW. Zasilanie zapewniał odbierak lirowy.
Oświetlenie składało się z reflektora na dachu, głównego reflektora na przodzie wozu oraz oświetlenia wewnętrznego.
Tabliczki z oznaczeniem kierunku jazdy (tekst niemiecki - Bielitzer-Strasse i Bahnhof) umieszczono na przodzie wozu oraz w oknach.
Jednorazowo na linii znajdowały się 3 wozy, czwarty rezerwowy czekał w zajezdni. Wozy jeździły co 10-12 minut, czas jazdy w jedną stronę wynosił 12 minut.
Wagony pomalowane były początkowo na biało-czerwono. Umieszczono na nich także herb miasta Cieszyna. Po I wojnie światowej zmieniono kolor na ciemnozielony i zlikwidowano niemieckojęzyczne tabliczki (nie zastosowano żadnych ze względu na spory co do języka).
Po przybyciu do Łodzi wagony poddane zostały przebudowie. Przednie pomosty zostały zabudowane i skonstruowane od nowa, zaokrąglono przednie burty i przesunięto otwory drzwiowe, założono przesuwne drzwi, podzielono środkowe okna oraz wymieniono odbierak lirowy na pantograf. Wagony uzyskały też nowe malowanie.
W okresie okupacji wagony zostały przemalowane. Zamontowano także nowe lampy dachowe oraz kierunkowskazy.
Po zakończeniu wojny wagony znów przemalowano oraz zlikwidowano przedłużane stopnie oraz uchwyty na przednich burtach. Wprowadzono także dodatkowe gniazda elektryczne z przodu wozu.
| Cieszyn | Łódź | (w ramach ŁWEKD 1900-1939 i 1945-1950, LEZ 1939-1945 i MPK w Łodzi od 1950 r.) | |||
| numer taborowy | numer tab. od 1924 do 1949 r. | numer tab. od 1949 r. | data zakończenia eksploatacji | numer tab. po przebudowie na wagon doczepny | data zakończenia eksploatacji jako wagon doczepny |
| 1 | 39 | 1039 | 31.12.1955 | 1193 | † 1.05.1957 |
| 2 | 40 | 1040 | † 1.10.1956 | — | — |
| 3 | 41 | 1041 | 13.07.1956 | 1194 | † 9.05.1959 |
| 4 | 42 | 1042 | † 1.02.1956 | — | — |
 | ← Wygląd wagonów w latach 1911-1920 (Städtische Strassenbahn Teschen) |
 | ← Wygląd wagonów od roku 1920 do końca eksploatacji w Cieszynie |
 | ← Wygląd wagonów w latach 20. i 30. XX w. po modernizacji i przebudowie w Łodzi (Łódzkie Wąskotorowe Elektryczne Koleje Dojazdowe) |
 | ← Wygląd wagonów w okresie okupacji (Litzmannstädter Elektrische Zufuhrbahnen) |
 | ← Wygląd wagonów w I poł. lat 50. XX w. (Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Łodzi) |
Copyright © Maciej Dembiniok 2003-