Plany budowy tramwaju elektrycznego w Cieszynie są starsze niż się wydaje, bowiem już 7 lutego 1903 roku C.K. Ministerstwo Kolei Żelaznych wydało panu Ferdynandowi Krupitza z Przywozu pozwolenie na techniczne prace przygotowawcze dla elektrycznej kolejki na terenie miasta Cieszyna i okolic. Zaplanowano wówczas zasadniczą linię okrężną, która miała biec następującą trasą: z dworca kolejowego (obecnie Czeski Cieszyn) obecnymi ulicami Dworcową, Główną, Zamkową, Głęboką, następnie przez Stary Targ do ulicy Menniczej i na Rynek, skąd dalej trasa miała prowadzić ulicą Szersznika, Wyższą Bramą, Górną, przez obecny plac Poniatowskiego, Stalmacha, Sienkiewicza, Miarki, 3 Maja i następnie Strzelniczą do dworca kolejowego co zamykało pętlę. Prócz trasy podstawowej zaplanowano również kilka jej alternatywnych rozszerzeń: ulicą Michejdy i Bielską oraz ulicą Liburnia i Bobrecką (w tym przypadku linia miałaby dwukrotnie pokonywać linię kolejową), a także trasę nad rzeką Olzą oraz przez obecną ulicę Čapka. Dodatkowo rozważano również możliwość budowy kolejek o napędzie parowym lub elektrycznym z Cieszyna do Mostów (koło Cieszyna), Sibicy oraz Błogocic. Jak widać były to projekty charakteryzujące się dużym rozmachem. Z powodu kosztów, ale także trudności technicznych (choćby ostry łuk z placu Poniatowskiego na ulicę Stalmacha) pomysły te nie zostały zrealizowane, a zgoda ministerstwa wygasała po 6 miesiącach. Mieszkańcy Cieszyna musieli zatem poczekać dobrych kilka lat, żeby móc skorzystać z tramwajów elektrycznych w Cieszynie i to na o wiele krótszej trasie.


Jednej nocy w roku funkcjonowała w Cieszynie nocna komunikacja tramwajowa - w Sylwestra tramwaje kursowały dłużej, bo do godziny 1:00 w nocy dnia następnego. W pozostałe dni roku ostatni kurs z przystanku na Wyższej Bramie miał miejsce o 22:42.

„Silesia” nr 298, 1911

Już w lipcu 1913 roku zarządzająca tramwajami cieszyńskimi firma AEG wprowadziła interesującą ofertę, a mianowicie możliwość jazdy tramwajem ze zniżką bez konieczności okazywania legitymacji uczniowskiej dla dzieci o wzroście poniżej 1,3 metra. Wyżsi uczniowie musieli przed rozpoczęciem jazdy okazać dokument uprawniający do zniżki.

„Ślązak” nr 29 (221), 1913